'Uitstapjes'
Blijf op de hoogte en volg Corinda
08 November 2014 | Oeganda, Soroti
Hallo Allemaal,
Hier weer een nieuwe blog van mij. Lukt toch nog aardig om regelmatig wat te plaatsen gelukkig! Ik wil jullie zoiezo ook heel erg bedanken voor alle leuke reacties. Doet me enorm goed, en leuk om te merken dat zoveel mensen de blog lezen!
Het goede nieuws is, dat het internet op het project het weer doet!!! Dusssss, ik kan weer appen, facebooken en skypen, en we hoeven niet steeds naar de stad als we een blog willen schrijven. Jippie! Eigenlijk wel erg hoe blij we daarmee zijn, maar het is toch wel enorm fijn om af en toe lekker met het thuisfront te kunnen beppen en appen :p.. Dus we sprongen een gat in de lucht, dat begrijpen jullie denk wel toch? (a)
Op het project gaat alles nog heel goed, er komen weinig nieuwe kindjes bij dus alles is lekker stabiel. Thomas blijft ons verbazen. Hij is afgelopen dagen gegroeid naar 1850 gram!! Helaas vandaag weer 1800 gram, maar toch weer wat meer dan dat hij was. Hij spuugt minder en hij is nu al een week niet meer aan de IV drip geweest (vocht via infuus, omdat hij steeds uitdroogde). Dat is al echt bijzonder, want dat moest echt wel elke 2-3 dagen. Maar het is nog te vroeg om heel erg blij en heel hoopvol te zijn, want het gaat nu al bijna 6 weken zo op en neer. Lastig, je weet met het ventje echt niet waar het naar toe zal gaan.
Maar het is al een wonder dat hij al zolang leeft, en dat hij zo blijft vechten. En ik denk dat er ook veel voor het kleine mannetje gebeden wordt. We zijn erg benieuwd hoe het met hem zal gaan de komende weken.
Gisteren hebben we geprobeerd of hij misschien weer wat uit de fles wilde drinken (hij krijgt nu natuurlijk alleen maar melk via de sonde, en zijn speen hoeft hij niet, dus we zijn een beetje bang dat hij het zuigen en slikken ‘verleert’. En die zorg is ook wel gegrond bleek gisteren, want hij snapte niet meer zo goed hoe hij moest drinken. Ook nog even met een spuitje geprobeerd, maar echt zuigen doet hij niet. Gelukkig gaat het slikken wel goed.
We moeten het de komende dagen (als hij stabiel blijft) maar gaan oefenen met hem, hopelijk pakt hij het weer op!
Even over de foto van de drie jongens op een kleedje. Dat zijn Thomas, Emma en Joseph. En ze zijn allemaal zo’n 8 weken oud!!!! Wat een mega verschil he? Dan kan je pas goed zien hoe klein Thomas is…
Verder is er een nieuw jongetje gebracht van de week. Peter heet hij. Hij is geloof ik 7 of 8 jaar oud en heeft beide ouders (al langere tijd geleden) verloren aan Aids. Nu was ook zijn oma overleden, die al die tijd voor hem heeft gezorgd. De familie wist nu niet zo goed wie hem op moest vangen, daarom is hij nu voor ongeveer een maand hier, en wordt er ondertussen gekeken waar hij daarna heen kan gaan. Het is een lief jochie, een beetje verlegen natuurlijk (hele andere omgeving, veel kids, blanke mensen, ik snap het ook wel ;)). Dus ik heb even lekker met hem gevoetbalt, en nu, een paar dagen later, vermaakt hij zich prima met de andere oudere jongens en gaat hij hier naar school.
Dat was voor hem ook wel even spannend, maar nu heeft hij het wel naar zijn zin.
Het is alleen een beetje jammer dat hij zo slecht engels spreekt en verstaat, communiceren is daardoor niet heel makkelijk. Maar een potje voetbal en af en toe een knuffel vind hij wel fijn :)!
Af en toe kijken we ook buiten de poort van Amecet ;).
Zoals ik al eerder schreef, gaan we wel eens naar de stad om te winkelen, te internetten of te eten.
We gaan als we heeeel veel energie hebben (wat over het algemeen niet zo vaak gebeurt :p) lopend naar de stad. Als we iets luier zijn, pakken we een fiets (we zitten dan achterop) en als we nog luier zijn gaan we met de boda-boda (soort motor). Voor 20 cent mag je met de fiets en voor 50 cent met de boda boda. We wisselen het meestal een beetje af :).
Het is heerlijk om af en toe even lekker iets voor jezelf te doen. We kopen dan wat fruit, of gaan even wat lekkere dingetjes halen bij de supermarkt. Of op zoek naar leuke souvenirs.
Op dinsdagavond is het altijd vrijwilligers avond. Heb ik geloof ik ook al eerder over geschreven… We gaan dan met Els en alle vrijwilligers uit eten. Lekker hoor! Welkome afwisseling, en is ook echt gezellig.
Er moeten ook wel eens kindjes voor vaccinaties. Eerst moesten ze daarvoor altijd naar het ziekenhuis, in de stad. Maar sinds een tijdje zit er een kliniek naast Amecet, en er is een poort gemaakt in de tuin, waardoor we zo het terrein van de kliniek op lopen. Dus dat gaat heeeeel makkelijk. Meestal gaan we op woensdag, en het is nog nooit voorgekomen dat we moesten wachten! En dat is hier opzich al een bijzonderheid :p.
We hebben een keer 6 kindjes op een dag laten vaccineren. Daar was de nachtdienst die die nacht dienst had nieeeeet zo heel blij mee. Ze hadden savonds namelijk alle 6 koorts en waren huilerig.. Hihi.. Oepsie!
Ook als er iets mis is met een van de kindjes (hoesten, diarree, koorts e.d.) kan je even naar de kliniek. Meestal laten we dan een BS afnemen (bloodslide) op malaria. En heel vaak is dat het dan ook. Maar soms gaan we even langs bij de dokter (die kent Amecet ondertussen goed) en vragen we om advies. Fijn, erg fijn dat het zo kan!
Ongeveer één keer per week gaan we naar het ziekenhuis in de stad en naar de gevangenis. We delen in het ziekenhuis poeder voor porrach, suiker en een stuk zeep uit aan kindjes die daar opgenomen zijn. We vragen even hoe het gaat en gaan dan weer weg. De laatste keer mochten we niet eerder weg voordat ze gebeden hadden. Versta je natuurlijk niets van maar het idee was lief;).
Daarna gingen we naar de gevangenis. Daar was ik toch wel behoorlijk van onder de indruk. We mochten helaas geen foto’s maken dus kan er niets van laten zien. Een heleboel vrouwen in gele jurken achter een hoog hek met prikkeldraad. En toch had het ook wel iets gezelligs. Vreemd is dat, maar ze hebben het toch wel gezellig met elkaar, en er zit een haarsalonnetje bij, dus ze kunnen lekker hun haar laten doen. We hadden één van de kindjes (Joseph) meegenomen die bij ons ‘woont’. Hij heeft een open gehemelte en kan dus niet gewoon drinken. Daarom kon hij niet bij zijn moeder in de gevangenis blijven. Zijn moeder zit daar samen met de vader van de baby omdat ze de tweede vrouw van hem hebben vermoord (!!!). Dusss… Nou, ik vond het zo’n lief vrouwtje om te zien, ik kan me er niets bij voorstellen, maar ze zullen het toch wel echt gedaan hebben.
Er waren meer vrouwen met kinderen, echt aandoenlijk om te zien. Die kids brengen de eerste paar jaar van hun leven dus door in de gevangenis! Raar idee he?
We hebben daar aan de vrouwen met kinderen ook uitgedeeld wat we in het ziekenhuis uitdeelden. Blij zijn ze daarmee!
Afgelopen zondag zijn we hier even verderop naar de kerk geweest. We zijn meegegaan met een van de ugandese aunties. Was echt mooi om mee te maken!! We hebben er weinig van verstaan, maar het zingen is al een belevenis op zich. En ook nog zoiets; we moesten ons voorstellen. Griebels, naja, maar gezegd wie we waren en waar we vandaan kwamen en dat we vrijwilligerswerk deden in Amecet. Grappig, want bijna iedereen in de stad kent Amecet. Soms zeggen we nog niet eens waar we verblijven en zeggen ze al, ohh, jullie zijn van Amecet?? Wauw! Leuk!
Later haalde de dominee nog aan hoe fijn het was dat er twee gasten uit Holland aanwezig waren en hoe blij ze waren dat we zoveel geld en tijd wilden investeren om hier een tijdje te kunnen zijn. Schattig ;)..
Verder gaan ze vanuit het project af en toe naar de Village om homevisits te doen bij de kinderen die eerder verbleven in Amecet. We hopen dat echt nog een keer mee te maken, want de village schijnt echt heeeeeeeeeel anders te zijn dan de stad. En dat weet ik ook nog wel van de vorige keer dat ik in Uganda was. Het is toch wel een heel verschil of je bij een stad woont of echt in zo’n klein dorpje in de bush. Als we daarheen geweest zijn zal ik daar ook nog over schrijven!
Wat ook nog op de planning staat is Soroti Rock. Het enige stukje natuur en de enige bezienswaardigheid hier in de omgeving.. :p. Je kunt die lopend op, en we willen dat eigenlijk doen met zonsopkomst. Schijnt echt prachtig te zijn om dat te zien! Dus, ook daar volgt nog een keer wat over.
En dat was het dan denk wel met de ‘uitstapjes’. En dan was dat het dan ook weer voor vandaag denk ;)!
We zijn al over de helft. Wow, het gaat echt zo snel voorbij!! Niet teveel aan denken maar ;).
Ik heb gisteren wel alvast even mijn bestelling opgegeven thuis, wat ik wil eten als ik thuiskom. Want daar kan ik wel enorm naar verlangen hoor, weer een beetje Nederlands… :p
Vanmiddag hebben we bij een van de meiden (die zit in een ander huisje op de compound) een lekker eitje gebakken! Mjammmmiee, we hebben bijna onze vingers erbij opgegeten!
Hihi, je leert kleine dingen wel echt waarderen hier. Gelukkig maar!
Allemaal een hele warme knuffel voor jullie in het (naar wat ik gehoord heb) frisse Nederland!
Corinda
Hier weer een nieuwe blog van mij. Lukt toch nog aardig om regelmatig wat te plaatsen gelukkig! Ik wil jullie zoiezo ook heel erg bedanken voor alle leuke reacties. Doet me enorm goed, en leuk om te merken dat zoveel mensen de blog lezen!
Het goede nieuws is, dat het internet op het project het weer doet!!! Dusssss, ik kan weer appen, facebooken en skypen, en we hoeven niet steeds naar de stad als we een blog willen schrijven. Jippie! Eigenlijk wel erg hoe blij we daarmee zijn, maar het is toch wel enorm fijn om af en toe lekker met het thuisfront te kunnen beppen en appen :p.. Dus we sprongen een gat in de lucht, dat begrijpen jullie denk wel toch? (a)
Op het project gaat alles nog heel goed, er komen weinig nieuwe kindjes bij dus alles is lekker stabiel. Thomas blijft ons verbazen. Hij is afgelopen dagen gegroeid naar 1850 gram!! Helaas vandaag weer 1800 gram, maar toch weer wat meer dan dat hij was. Hij spuugt minder en hij is nu al een week niet meer aan de IV drip geweest (vocht via infuus, omdat hij steeds uitdroogde). Dat is al echt bijzonder, want dat moest echt wel elke 2-3 dagen. Maar het is nog te vroeg om heel erg blij en heel hoopvol te zijn, want het gaat nu al bijna 6 weken zo op en neer. Lastig, je weet met het ventje echt niet waar het naar toe zal gaan.
Maar het is al een wonder dat hij al zolang leeft, en dat hij zo blijft vechten. En ik denk dat er ook veel voor het kleine mannetje gebeden wordt. We zijn erg benieuwd hoe het met hem zal gaan de komende weken.
Gisteren hebben we geprobeerd of hij misschien weer wat uit de fles wilde drinken (hij krijgt nu natuurlijk alleen maar melk via de sonde, en zijn speen hoeft hij niet, dus we zijn een beetje bang dat hij het zuigen en slikken ‘verleert’. En die zorg is ook wel gegrond bleek gisteren, want hij snapte niet meer zo goed hoe hij moest drinken. Ook nog even met een spuitje geprobeerd, maar echt zuigen doet hij niet. Gelukkig gaat het slikken wel goed.
We moeten het de komende dagen (als hij stabiel blijft) maar gaan oefenen met hem, hopelijk pakt hij het weer op!
Even over de foto van de drie jongens op een kleedje. Dat zijn Thomas, Emma en Joseph. En ze zijn allemaal zo’n 8 weken oud!!!! Wat een mega verschil he? Dan kan je pas goed zien hoe klein Thomas is…
Verder is er een nieuw jongetje gebracht van de week. Peter heet hij. Hij is geloof ik 7 of 8 jaar oud en heeft beide ouders (al langere tijd geleden) verloren aan Aids. Nu was ook zijn oma overleden, die al die tijd voor hem heeft gezorgd. De familie wist nu niet zo goed wie hem op moest vangen, daarom is hij nu voor ongeveer een maand hier, en wordt er ondertussen gekeken waar hij daarna heen kan gaan. Het is een lief jochie, een beetje verlegen natuurlijk (hele andere omgeving, veel kids, blanke mensen, ik snap het ook wel ;)). Dus ik heb even lekker met hem gevoetbalt, en nu, een paar dagen later, vermaakt hij zich prima met de andere oudere jongens en gaat hij hier naar school.
Dat was voor hem ook wel even spannend, maar nu heeft hij het wel naar zijn zin.
Het is alleen een beetje jammer dat hij zo slecht engels spreekt en verstaat, communiceren is daardoor niet heel makkelijk. Maar een potje voetbal en af en toe een knuffel vind hij wel fijn :)!
Af en toe kijken we ook buiten de poort van Amecet ;).
Zoals ik al eerder schreef, gaan we wel eens naar de stad om te winkelen, te internetten of te eten.
We gaan als we heeeel veel energie hebben (wat over het algemeen niet zo vaak gebeurt :p) lopend naar de stad. Als we iets luier zijn, pakken we een fiets (we zitten dan achterop) en als we nog luier zijn gaan we met de boda-boda (soort motor). Voor 20 cent mag je met de fiets en voor 50 cent met de boda boda. We wisselen het meestal een beetje af :).
Het is heerlijk om af en toe even lekker iets voor jezelf te doen. We kopen dan wat fruit, of gaan even wat lekkere dingetjes halen bij de supermarkt. Of op zoek naar leuke souvenirs.
Op dinsdagavond is het altijd vrijwilligers avond. Heb ik geloof ik ook al eerder over geschreven… We gaan dan met Els en alle vrijwilligers uit eten. Lekker hoor! Welkome afwisseling, en is ook echt gezellig.
Er moeten ook wel eens kindjes voor vaccinaties. Eerst moesten ze daarvoor altijd naar het ziekenhuis, in de stad. Maar sinds een tijdje zit er een kliniek naast Amecet, en er is een poort gemaakt in de tuin, waardoor we zo het terrein van de kliniek op lopen. Dus dat gaat heeeeel makkelijk. Meestal gaan we op woensdag, en het is nog nooit voorgekomen dat we moesten wachten! En dat is hier opzich al een bijzonderheid :p.
We hebben een keer 6 kindjes op een dag laten vaccineren. Daar was de nachtdienst die die nacht dienst had nieeeeet zo heel blij mee. Ze hadden savonds namelijk alle 6 koorts en waren huilerig.. Hihi.. Oepsie!
Ook als er iets mis is met een van de kindjes (hoesten, diarree, koorts e.d.) kan je even naar de kliniek. Meestal laten we dan een BS afnemen (bloodslide) op malaria. En heel vaak is dat het dan ook. Maar soms gaan we even langs bij de dokter (die kent Amecet ondertussen goed) en vragen we om advies. Fijn, erg fijn dat het zo kan!
Ongeveer één keer per week gaan we naar het ziekenhuis in de stad en naar de gevangenis. We delen in het ziekenhuis poeder voor porrach, suiker en een stuk zeep uit aan kindjes die daar opgenomen zijn. We vragen even hoe het gaat en gaan dan weer weg. De laatste keer mochten we niet eerder weg voordat ze gebeden hadden. Versta je natuurlijk niets van maar het idee was lief;).
Daarna gingen we naar de gevangenis. Daar was ik toch wel behoorlijk van onder de indruk. We mochten helaas geen foto’s maken dus kan er niets van laten zien. Een heleboel vrouwen in gele jurken achter een hoog hek met prikkeldraad. En toch had het ook wel iets gezelligs. Vreemd is dat, maar ze hebben het toch wel gezellig met elkaar, en er zit een haarsalonnetje bij, dus ze kunnen lekker hun haar laten doen. We hadden één van de kindjes (Joseph) meegenomen die bij ons ‘woont’. Hij heeft een open gehemelte en kan dus niet gewoon drinken. Daarom kon hij niet bij zijn moeder in de gevangenis blijven. Zijn moeder zit daar samen met de vader van de baby omdat ze de tweede vrouw van hem hebben vermoord (!!!). Dusss… Nou, ik vond het zo’n lief vrouwtje om te zien, ik kan me er niets bij voorstellen, maar ze zullen het toch wel echt gedaan hebben.
Er waren meer vrouwen met kinderen, echt aandoenlijk om te zien. Die kids brengen de eerste paar jaar van hun leven dus door in de gevangenis! Raar idee he?
We hebben daar aan de vrouwen met kinderen ook uitgedeeld wat we in het ziekenhuis uitdeelden. Blij zijn ze daarmee!
Afgelopen zondag zijn we hier even verderop naar de kerk geweest. We zijn meegegaan met een van de ugandese aunties. Was echt mooi om mee te maken!! We hebben er weinig van verstaan, maar het zingen is al een belevenis op zich. En ook nog zoiets; we moesten ons voorstellen. Griebels, naja, maar gezegd wie we waren en waar we vandaan kwamen en dat we vrijwilligerswerk deden in Amecet. Grappig, want bijna iedereen in de stad kent Amecet. Soms zeggen we nog niet eens waar we verblijven en zeggen ze al, ohh, jullie zijn van Amecet?? Wauw! Leuk!
Later haalde de dominee nog aan hoe fijn het was dat er twee gasten uit Holland aanwezig waren en hoe blij ze waren dat we zoveel geld en tijd wilden investeren om hier een tijdje te kunnen zijn. Schattig ;)..
Verder gaan ze vanuit het project af en toe naar de Village om homevisits te doen bij de kinderen die eerder verbleven in Amecet. We hopen dat echt nog een keer mee te maken, want de village schijnt echt heeeeeeeeeel anders te zijn dan de stad. En dat weet ik ook nog wel van de vorige keer dat ik in Uganda was. Het is toch wel een heel verschil of je bij een stad woont of echt in zo’n klein dorpje in de bush. Als we daarheen geweest zijn zal ik daar ook nog over schrijven!
Wat ook nog op de planning staat is Soroti Rock. Het enige stukje natuur en de enige bezienswaardigheid hier in de omgeving.. :p. Je kunt die lopend op, en we willen dat eigenlijk doen met zonsopkomst. Schijnt echt prachtig te zijn om dat te zien! Dus, ook daar volgt nog een keer wat over.
En dat was het dan denk wel met de ‘uitstapjes’. En dan was dat het dan ook weer voor vandaag denk ;)!
We zijn al over de helft. Wow, het gaat echt zo snel voorbij!! Niet teveel aan denken maar ;).
Ik heb gisteren wel alvast even mijn bestelling opgegeven thuis, wat ik wil eten als ik thuiskom. Want daar kan ik wel enorm naar verlangen hoor, weer een beetje Nederlands… :p
Vanmiddag hebben we bij een van de meiden (die zit in een ander huisje op de compound) een lekker eitje gebakken! Mjammmmiee, we hebben bijna onze vingers erbij opgegeten!
Hihi, je leert kleine dingen wel echt waarderen hier. Gelukkig maar!
Allemaal een hele warme knuffel voor jullie in het (naar wat ik gehoord heb) frisse Nederland!
Corinda
-
08 November 2014 - 12:53
Rineke:
Hallo Corinda het was weer een geweldig verhaal leuk om te lezen.
Wat fijn dat je zoveel voor die kleintjes kan betekenen en leuk dat je ook een potje kan voetballen met zo'n kindje wat in zijn jonge leven al veel narigheid heeft meegemaakt.
Ik bewonder je hoor.
Veel succes en plezier nog. -
08 November 2014 - 13:21
Sandra:
"Griebels " :-)
Heerlijk om weer van je te horen. Vooral het verhaal van Thomas is zo indrukwekkend om te volgen. Hou ons op de hoogte! Dikke kus X -
08 November 2014 - 15:55
Anita:
Hooi Cor! Whaauw wat leuk om te horen. Blijf ervan genieten en blijf de mooie dingen opschrijven om ons een beeld te geven van wat je daar allemaal voor moois doet.
Liefs
Anita -
08 November 2014 - 16:06
Mama:
Dag lieverd! Gisteren even heerlijk kunnen skypen en nu weer een blog gelezen! We blijven prima op de hoogte zo! Super om je verhalen te horen en te lezen! We leven met je mee! Knuffel die kinders maar lekker! Geniet er nog even van! En als je weer thuis mag komen komt je lievelingsmaal op tafel!! XXX Papa en Mama en de rest. -
08 November 2014 - 18:14
Hetty:
Geweldig weer Cor, wat kun je het mooi vertellen! Genieten!! -
08 November 2014 - 19:04
Elly:
Leuk, Corin!! Lijkt me mooi om zo mee te maken. -
08 November 2014 - 22:10
Miryam Kappers :
Hoi Corinda,ik vind het erg leuk om je verhalen te lezen.Kijk uit naar de volgende.Blijf je best doen voor alle lieve kinderen aldaar.dikke knuffel voor allemaal Miryam. -
09 November 2014 - 03:18
Mukti:
Lieve Corinda,
Wat een mooie verhalen schrijf je toch! Mooi om te lezen! Eindelijk ff tijd gehad om bij te lezen!
Veel plezier/ succes daar!
Xxx -
09 November 2014 - 08:44
Dick:
Hoi die Corinda,
Ondanks al je drukte en zorg voor de kinderen, toch ook nog tijd voor een uitgebreid en fijn verslag.
Alle lof en inspiratie voor je werk!!!
Nou meid hou je taai en veel plezier en blijf je volgen.
Veel liefs van Dick. -
09 November 2014 - 12:53
Ellise:
Wat heb je een hoop te vertellen en wat maak je veel mee! Bijzonder ook je verhaal van de vrouwengevangenis . We leven met je mee hoor en zouden graag even om een hoekje kijken bij je.
Dikke knuffel -
11 November 2014 - 12:01
Oma En Opa Hobo :
Wat was het weer een mooi verhaal en leuke foto's Je staat er mooi op met mijn naam genoot Wij wensen jullie nog een goede tijd Het is zo weer om Geniet nog even van dat mooie werk Allebei de hartelijke groeten van ons en een hele dikke knuffel van ons
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
