Een dag in Amecet - Reisverslag uit Soroti, Oeganda van Corinda Baaij - WaarBenJij.nu Een dag in Amecet - Reisverslag uit Soroti, Oeganda van Corinda Baaij - WaarBenJij.nu

Een dag in Amecet

Blijf op de hoogte en volg Corinda

01 November 2014 | Oeganda, Soroti

Hallo allemaal! :D
Allereerst: De foto’s bij weblog 2 ‘Het project Amecet’ heb ik er alsnog bij gezet!

Daar ben ik weer :) We hebben weekend! Heerlijk. We hebben standaard vrij op zaterdag, de rest van de week werken we. Dus dit is de eerste echte vrije dag sinds we hier zijn. En moet eerlijk bekennen dat we er ook wel even aan toe waren.. Alle indrukken, alle kindjes, ander klimaat, ander eten, het vergt toch wel behoorlijk veel van je. Dus hebben we nu even om lekker bij te tanken! Zondag hoeven we pas om 13.00 uur te beginnen, dus we hebben echt lang vrij! Top :)
Soroti is een behoorlijk stadje, dus we zijn van plan om even op zoek te gaan naar de 3 souvenirwinkeltjes die hier zijn en de markt met allerlei stoffen en leuke dingetjes. We zijn erg benieuwd!

In deze blog wil ik een beetje meer vertellen hoe een dag in Amecet eruit ziet. Dit wil ik doen vanuit de kinderen.
We hebben drie groepen kinderen in Amecet. Schoolgaande kinderen, peuters en baby’s.
De dag begint voor de schoolgaande kinderen en peuters erg vroeg. Om 6 uur. De schoolgaande kinderen wassen/douchen zichzelf, de peuters worden gewassen door de nachtdienst. Ze krijgen hun eerste (er volgen er die dag namelijk nog verschillende…..) setje schone kleren aan en gaan ontbijten. Ze beginnen de dag altijd met porrach. De schoolgaande kinderen krijgen een trommeltje met eten mee voor op school. Ook nemen ze bij het ontbijt hun medicijnen. Voor veel kinderen is het belangrijk om deze altijd op dezelfde tijd in te nemen. Vaak gaat het dan om ARV’s (medicatie om de HIV/Aids te remmen).
Om 7 uur worden de kinderen opgehaald met de schoolbus. De kleintjes hebben een halve dag school, de groteren gaan de hele dag.
Om 7 uur begint ook de dagdienst. Zij starten met het wassen van alle baby’s. De peuters spelen dan in de woonkamer. (Of lopen in de weg.. ;))
De baby’s worden in een klein teiltje gewassen, met als ze geluk hebben, wat warm water. Ze hebben allemaal hun eigen teiltje en stukje zeep. Er staat op de kamer een mand met allerlei kleertjes. Elke ochtend weer leuk om iets uit te zoeken voor de baby’s die ik mag wassen. Er is niet echt een verdeling van baby’s. Je zorgt dus niet de hele dag voor een aantal kinderen. Je kijkt gewoon waar je kunt beginnen (er zijn twee kamers met baby’s) en gaat aan de slag.
Als alle baby’s zijn gewassen is het tijd voor de flessen. Het is dan rond kwart voor 8. Dan moeten er altijd een heleboel baby’s drinken. Ze hebben een voedingslijst en worden om de drie uur gevoed met melk. Er zijn dus baby’s die om 7 uur moeten drinken, 7.30 en 8.00. (Ligt eraan hoe het ’s nachts gegaan is uiteraard) Meestal worden de flessen van 7 en 7.30 samen gedaan en daarna die van 8.00. Je hebt dan even alle aunties nodig om al die flessen te kunnen geven. Maar het is altijd wel een gezellig momentje. Afhankelijk van hoe warm het al is zitten we binnen, of lekker buiten op de veranda.
De peuters mogen op een gegeven moment lekker naar buiten. En buiten betekent VIES… Dus vanaf dat moment neem je ze niet echt fijn meer op schoot! Hihi..
Om 10 uur is het snacktijd voor de peuters. Ze krijgen dan brood, banaan of ei. Dat verschilt per dag. Ook drinken ze een beker melk.
Ondertussen verschoon je luiers, poets je neusjes en troost je huilende kids. Knuffeltijd :)

Dan volgt er weer een ronde flessen, en is het alweer etenstijd voor de peuters (12 uur). Er moeten er een aantal geholpen worden, een aantal kunnen het zelf. Je ziet vaak aan het eind van de maaltijd als je onder de tafel en stoelen kijkt welke kinderen er zelf gegeten hebben, en welke er geholpen zijn……
Als ze klaar zijn worden ze verschoond, krijgen ze (meestal) schone kleren aan en gaan ze slapen. De peuters hebben hier ‘rustuur’ van 1-3. En wij hebben dan ook even rust.. Haha, nee hoor, we vermaken ons best met de baby’s.
Om 1 uur komen ook de kleine kinderen weer uit school. Ze eten en gaan dan ook even naar bed. School is op je 3e of 4e jaar ook best heel intensief.
Om ongeveer 3 uur rollen alle kindjes weer uit bed en drinken ze een beker porrach. Ze mogen dan weer lekker spelen of knutselen.
Aan het eind van de middag komen ook de grotere kinderen weer uit school.
Het avondeten is een gezamelijke aangelegenheid. Soms op de veranda, maar meestal binnen aan tafel. Het eten is wel afwisselend per dag, maar niet per week. Dus we eten op vrijdag altijd rijst met vis ;).. Soms kiezen Florine en ik ervoor om even niet op het project te eten, maar gaan we naar de stad om daar gemiddeld voor 4 euro een maaltijd te eten. Heerlijke onderbreking af en toe :).

Na het eten worden de peuters omgekleed en krijgen ze zo nodig hun medicijnen. Ze drinken voor het slapen gaan nog een beker melk, kijken nog even een stukje van een film en worden dan naar bed gebracht.
De grotere kinderen gaan rond 8 uur naar bed, en redden zich over het algemeen wel zelf.
Er volgt nog een ronde flessen voor de baby’s en ook die worden dan naar bed gebracht. Overal de klamboe’s naar beneden en slapen maar ;).

De nacht bestaat vooral uit troosten, voeden, water koken, melk koken, afwas doen enzovoorts. (Dit hebben we zelf nog niet meegemaakt, volgende week staat de eerste nachtdienst op het rooster..)

Op dit moment hebben we dus twee kindjes die niet meegaan met het normale dagritme. Dat zijn Thomas en Richard, de boys waar ik al eerder over geschreven heb.

Thomas heeft een eigen voedingsschema op zijn kamer en eigenlijk is dat echt een op een zorg. Bij hem is het wel fijn als één auntie de hele dag voor hem zorgt en hem melk geeft via de sonde.
Thomas doet het niet zo erg goed. We maken ons steeds meer zorgen om hem. Hij valt af en weegt nu nog maar 1750 gram en dat is minder dan hij ooit gewogen heeft sinds dat hij hier een maand geleden kwam. Hij spuugt regelmatig zijn voeding er weer uit en zijn temperatuur schommelt ook heel erg. Hij moet elke paar dagen aan het infuus omdat hij dan weer helemaal uitgedroogd is.
De laatste paar dagen ligt hij steeds met zijn mondje open (heel naar gezicht vind ik) en is hij veel minder helder en wakker dan eerst. Ook huilen doet hij niet meer zo krachtig als een week geleden.
Al met al, we verliezen steeds meer de hoop dat dit knulletje het op gaat pakken.
Soms voelt het heel machteloos, omdat je ziet dat het niet beter wordt, wát je ook probeert! Aan de andere kant is het ontzettend mooi dat we op deze manier voor hem mogen zorgen. We doen wat we kunnen, maar wij beslissen uiteindelijk niet over leven en dood. Dat proberen we ons maar steeds voor te houden. Dan pakken we hem weer even op en knuffelen we hem een tijdje. Of we brengen af en toe een kusje en wensen hem een goede nacht. Aan liefde ontbreekt het in ieder geval niet!
Richard doet het gelukkig wel heel goed. Behalve dan dat hij even koorts had en een blaasontsteking bleek te hebben. Maar daar heeft hij antibiotica voor en dat gaat gelukkig beter.
De dag voor hem bestaat vooral uit eten, eten, drinken, drinken en nog eens eten en drinken. We willen hem zien met iets meer vlees op zijn botjes, en iets sterkere spieren.. Zijn hoofdje moet je echt ondersteunen, want anders wiebelt hij alle kanten op als je hem pakt. Maar ook daarin zien we verbetering. Als hij nu in zijn stoel zit en zijn hoofdje valt naar voren, kan hij hem wel weer zelf optillen. :) :) :) Het gaat de goede kant op!!!
Het kost wel heel veel tijd om hem eten te geven. Maar het is wel een super fijn gevoel als hij weer zijn bordje leeg heeft! We zijn erg benieuwd naar de weegschaal morgen… (Zondag is weegdag)
De groep vrijwilligers is ook erg gezellig. We hebben een hoop lol met elkaar, en wisselen tijdschriften enzo uit. De avonden zijn namelijk best wel lang, en omdat het al vroeg donker is, kun je dan ook niet meer weg. Maar tot nu toe vermaken we ons heel goed en gaan we lekker op tijd naar bed. De tijd vliegt wel echt voorbij hoor. Vanmorgen in bed bedachten we ons dat dit onze eerste vrije zaterdag was, en dat er nog maar drie zouden volgen! Dus: Optimaal genieten van de tijd die we nog hebben!!!

Ik hou het weer even voor gezien! Op naar de markt…. ;) En hopelijk weer tot snel!

Dikke knuffel,
Corinda

  • 01 November 2014 - 13:41

    Dick:

    Hai Corinda,

    Inspirerend hoor!!
    Geweldig zoals jullie werken en je alles beschrijft.
    Ik blijf je volgen.

  • 01 November 2014 - 14:04

    Christel:

    Ha meid,
    Wat bijzonder om te lezen! Wat een mooi werk doen jullie, maar wat kan het ook moeiljjk zijn zeg! Geniet van jullie tijd daar en sterkte met alles! Jullie doen ontzettend dankbaar werk!
    Liefs

  • 01 November 2014 - 14:23

    Marique:

    Hey Corinda,
    Klinkt echt als een super mooie ervaring die je daar opdoet! Geniet er nog heel erg van! En erg leuk om je verhalen te lezen:)
    xx

  • 01 November 2014 - 19:38

    Opa Hobo :

    Hallo Corinda Zo net je verslag gelezen Wat hebben jullie het druk op zo n dag Goed dat er ook nog een paar vrije tijd tussen zit anders zou je dat niet volhouden Bedankt voor je berichtje en fijn dat het met Martijn ook goed gaat Groetjes aan Florine en een dikke knuffel van ons

  • 01 November 2014 - 20:59

    Biek:

    Lieve Corinda, ik word geraakt door je verhalen van jullie dagbesteding met de kids. Wat naar van Thomas. Liefs

  • 01 November 2014 - 23:00

    Mama:

    Lieve Corin, wat een prachtig verhaal weer! Wel drukke dagen , maar heel mooi werk! Geef Thomas maar een extra knuffel van ons! We denken aan je! , Liefs pap en mam.

  • 01 November 2014 - 23:13

    Arda:

    Ha Corinda,

    Super leuk om te lezen hoe het gaat. Ik had er eerlijk gezegd nog niet opgekeken. Nu heb ik namen bij de gezichten. En sfeer bij je w.appies. Hele fijne tijd nog! Je vrije zaterdagje bijna voorbij ;-) maar het is nog niet de laatste in het warme Afrika. Nou zal ik jou es wa vertelle .. het was hier 20 graden. Ik heb heerlijk in de tuin in het zonnetje gezeten ;-) Je gelooft het of je gelooft het niet:-) Maar het was echt warm op 1 november;-)

    Ard

  • 02 November 2014 - 21:19

    Rineke:

    Wat een mooi verhaal.
    Leuk dat je de werkzaamheden van de dag beschreven hebt.
    Veel plezier verder.
    Sterkte met Thomas, dat is erg triest .

  • 04 November 2014 - 09:06

    Irene:

    Ha Corinda, wat een mooie verhalen staan er al op dit blog. Wat heerlijk voor deze kinderen dat jij en je nichtje er zijn om ze te verzorgen en te vertroetelen want dat kan jij natuurlijk als de beste. Fijn dat het met jou ook goed gaat. Geniet er van!
    groetjes Irene

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Corinda

Hoi, Ik ben Corinda en ben 22 jaar. In oktober vertrek ik voor 6 weken naar Uganda om daar vrijwilligerswerk te doen. Ik heb er enorm veel zin in! Via deze weg wil ik het thuisfront op de hoogte houden van mijn belevenissen en ervaringen.

Actief sinds 18 Sept. 2014
Verslag gelezen: 1357
Totaal aantal bezoekers 9199

Voorgaande reizen:

20 September 2014 - 28 November 2014

Shelter of Peace (Amecet) - Soroti, Uganda

Landen bezocht: