Eindelijk een eerste blog vanuit Uganda!!
Blijf op de hoogte en volg Corinda
24 Oktober 2014 | Nederland, Lisse
Heeehee, mijn eerste weblog!!
Er is een probleem met Wifi op het project (welkom in Afrikaaaa :p) dus we kunnen helemaal niets. Van ellende dus maar een Ugandese simkaart gekocht zodat we aan onze fam wel even kunnen laten weten hoe het gaat.
Nu dus maar op de laptop alvast een verhaal geschreven, zodat het nu niet zoveel tijd kost om het te posten. We zitten even in een restaurant waar wel Wifi is.
Maargoed, even bij het begin beginnen…
Op maandagavond om 23.30 uur (we hadden iets vertraging op Kigali) zijn we aangekomen op het vliegveld. Daar stonden ze ons keurig op te wachten met onze namen op een blaadje.
We hebben in het hotel nog even gewatsappt (Wifi was snel daar!) en toen zijn we gauw gaan slapen. De volgende ochtend alweer om 7 uur aan het ontbijt. Om 8 uur werden we opgehaald door iemand van het project. Uiteindelijk zijn we rond 4 uur in de middag aan gekomen. Allemaal kindjes op de veranda, en een heleboel aunties (ugandese en nederlandse verzorgers van de kindjes).
We hebben een rondleiding door het huis gekregen en konden daarna onze spullen uitpakken.
We ‘wonen’ in een ander huis op het erf, vlak bij het huis waar alle kindjes slapen. Er zijn op dit moment erg veel vrijwilligers. ‘s Avonds hadden we enorm geluk, dinsdagavond is de avond dat Els (‘Eigenares’ van het project) met de mzungu-vrijwilligers uit eten gaat. Dus, wij gingen mee!
Woensdag waren we nog lekker vrij. We hebben enorm lekker geslapen (Ook al is het bed nogal hard. Rug en buik liggen het comfortabelst :p) en zijn naar de stad gelopen om daar de boel te verkennen. Ook zijn we nog even naar de fair geweest die hier nu voor 1 week is. Allerlei gezellige kraampjes, we hebben gelijk de eerste souvenirs ingeslagen :p!
Donderdag was onze eerste werkdag. Je werkt hier een A (van 7-15), een B (van 1-9) of een D (van 6=7.30 uur). We beginnen met twee A’s en dan werk ik een B en zondag een A. We werken zes dagen in de week, verschillende diensten. Gemiddeld 1 nachtdienst (D) in de week. De dag daarna heb je dan een B. Anders ben je meteen je vrije dag kwijt… Daar is over nagedacht he??! :)
Onze eerste dag was erg leuk. Ook wel intensief omdat je nog moet leren hoe het allemaal gaat. Heeeeel veel baby’s om te wassen en te voeden, veel peuters, schoolgaande kids. Van alles wat.
We hebben geleerd hoe we kindjes moeten wassen, voeden en verschonen. (Ze gebruiken hier nog katoenen luiers…..) We hebben het enorm naar ons zin gehad!
We hebben twee zorgenkindjes. Een prematuur kindje, Thomas, die samen met zijn oudere broertje hier is gekomen. Hij is waarschijnlijk al 8 weken oud, en nog steeds ontzettend klein. We maken ons zorgen om hem. Hij is steeds uitgedroogd terwijl hij elke drie uur melk krijgt via de sonde, en ook af en toe vocht via het infuus. We vragen ons af of zijn darmpjes wel rijp genoeg zijn om de voedingsstoffen op te kunnen nemen. Hij komt ook bijna niet aan in gewicht.
Afgelopen nacht moesten we om en om een voeding geven. Wij om half 11, en twee andere vrijwilligers om half 2 en half 5.
Het is zo aandoenlijk om te zien. Hij heeft zo weinig energie… Voor dit mannetje is echt een wonder nodig. We bidden iedere dag voor de kindjes, en nu wel in het bijzonder voor Thomas.
Het tweede zorgenkindje is Richard. Die naam heeft Els hem gegeven. Hij is gevonden in een dorpje, met een zak vieze kleding. Niemand weet waar hij vandaan komt, wat er met hem aan de hand is en hoe oud hij is. Aan zijn tanden en lijfje te zien moet hij al minstens drie jaar zijn. En ze denken zelfs ouder (5-6) jaar, omdat hij al een aantal tanden gewisseld heeft. Maar hij ziet eruit als een baby. Hij is ontzettend mager, en heel zwak. Hij lijkt licht spastisch te zijn en we denken ook dat hij gehandicapt is. Het is heel moeilijk in te schatten wat hij begrijpt. Hij lacht helemaal niet, kijkt alleen maar rond en probeert af en toe met zijn handje een speeltje te pakken. Eten is een probleem. Het lijkt wel alsof hij niet goed weet dat hij met vast voedsel moet doen. Nu hebben we gisteren ontdekt dat hij porrach (soort maispap) in een grote 60cc spuit goed binnen houdt. We spuiten dan een beetje op zijn tong en dat slikt hij dan door. Zo doen we dat ook met melk. Gistermiddag heeft hij ook een geprakte banaan gegeten.
We zetten hem ook af en toe in een speciale stoel, zodat hij wat rond kan kijken en een andere houding heeft. We gaan dus al stapjes vooruit!!! Maar het blijft onduidelijk wat voor jongetje het is, wat hij kan en waar hij vandaan komt.
Al met al alweer een hoop meegemaakt. Het is heel bizar om in zo’n andere cultuur te werken. Het woord ‘steriel’ bestaat hier niet… Maar ik denk ook niet dat de kindjes er gezonder door zouden worden. Iemand zei ‘kinderen worden ziek van hygiene…’ en ik begin dat steeds meer te geloven. Ach ja, wij doen het in NL heel anders, maar hier werkt het ook! Dus, we genieten volop en verwonderen ons over bijna alles…
Nog een paar begeleidende fotootjes, en hopelijk snel tot de volgende keer!! :)
PS: Ik ben nog helemaal fit (incl maag-darm kanaal :p) Een verademing na de vorige keer….
Hele lieve groet,
Corinda
Er is een probleem met Wifi op het project (welkom in Afrikaaaa :p) dus we kunnen helemaal niets. Van ellende dus maar een Ugandese simkaart gekocht zodat we aan onze fam wel even kunnen laten weten hoe het gaat.
Nu dus maar op de laptop alvast een verhaal geschreven, zodat het nu niet zoveel tijd kost om het te posten. We zitten even in een restaurant waar wel Wifi is.
Maargoed, even bij het begin beginnen…
Op maandagavond om 23.30 uur (we hadden iets vertraging op Kigali) zijn we aangekomen op het vliegveld. Daar stonden ze ons keurig op te wachten met onze namen op een blaadje.
We hebben in het hotel nog even gewatsappt (Wifi was snel daar!) en toen zijn we gauw gaan slapen. De volgende ochtend alweer om 7 uur aan het ontbijt. Om 8 uur werden we opgehaald door iemand van het project. Uiteindelijk zijn we rond 4 uur in de middag aan gekomen. Allemaal kindjes op de veranda, en een heleboel aunties (ugandese en nederlandse verzorgers van de kindjes).
We hebben een rondleiding door het huis gekregen en konden daarna onze spullen uitpakken.
We ‘wonen’ in een ander huis op het erf, vlak bij het huis waar alle kindjes slapen. Er zijn op dit moment erg veel vrijwilligers. ‘s Avonds hadden we enorm geluk, dinsdagavond is de avond dat Els (‘Eigenares’ van het project) met de mzungu-vrijwilligers uit eten gaat. Dus, wij gingen mee!
Woensdag waren we nog lekker vrij. We hebben enorm lekker geslapen (Ook al is het bed nogal hard. Rug en buik liggen het comfortabelst :p) en zijn naar de stad gelopen om daar de boel te verkennen. Ook zijn we nog even naar de fair geweest die hier nu voor 1 week is. Allerlei gezellige kraampjes, we hebben gelijk de eerste souvenirs ingeslagen :p!
Donderdag was onze eerste werkdag. Je werkt hier een A (van 7-15), een B (van 1-9) of een D (van 6=7.30 uur). We beginnen met twee A’s en dan werk ik een B en zondag een A. We werken zes dagen in de week, verschillende diensten. Gemiddeld 1 nachtdienst (D) in de week. De dag daarna heb je dan een B. Anders ben je meteen je vrije dag kwijt… Daar is over nagedacht he??! :)
Onze eerste dag was erg leuk. Ook wel intensief omdat je nog moet leren hoe het allemaal gaat. Heeeeel veel baby’s om te wassen en te voeden, veel peuters, schoolgaande kids. Van alles wat.
We hebben geleerd hoe we kindjes moeten wassen, voeden en verschonen. (Ze gebruiken hier nog katoenen luiers…..) We hebben het enorm naar ons zin gehad!
We hebben twee zorgenkindjes. Een prematuur kindje, Thomas, die samen met zijn oudere broertje hier is gekomen. Hij is waarschijnlijk al 8 weken oud, en nog steeds ontzettend klein. We maken ons zorgen om hem. Hij is steeds uitgedroogd terwijl hij elke drie uur melk krijgt via de sonde, en ook af en toe vocht via het infuus. We vragen ons af of zijn darmpjes wel rijp genoeg zijn om de voedingsstoffen op te kunnen nemen. Hij komt ook bijna niet aan in gewicht.
Afgelopen nacht moesten we om en om een voeding geven. Wij om half 11, en twee andere vrijwilligers om half 2 en half 5.
Het is zo aandoenlijk om te zien. Hij heeft zo weinig energie… Voor dit mannetje is echt een wonder nodig. We bidden iedere dag voor de kindjes, en nu wel in het bijzonder voor Thomas.
Het tweede zorgenkindje is Richard. Die naam heeft Els hem gegeven. Hij is gevonden in een dorpje, met een zak vieze kleding. Niemand weet waar hij vandaan komt, wat er met hem aan de hand is en hoe oud hij is. Aan zijn tanden en lijfje te zien moet hij al minstens drie jaar zijn. En ze denken zelfs ouder (5-6) jaar, omdat hij al een aantal tanden gewisseld heeft. Maar hij ziet eruit als een baby. Hij is ontzettend mager, en heel zwak. Hij lijkt licht spastisch te zijn en we denken ook dat hij gehandicapt is. Het is heel moeilijk in te schatten wat hij begrijpt. Hij lacht helemaal niet, kijkt alleen maar rond en probeert af en toe met zijn handje een speeltje te pakken. Eten is een probleem. Het lijkt wel alsof hij niet goed weet dat hij met vast voedsel moet doen. Nu hebben we gisteren ontdekt dat hij porrach (soort maispap) in een grote 60cc spuit goed binnen houdt. We spuiten dan een beetje op zijn tong en dat slikt hij dan door. Zo doen we dat ook met melk. Gistermiddag heeft hij ook een geprakte banaan gegeten.
We zetten hem ook af en toe in een speciale stoel, zodat hij wat rond kan kijken en een andere houding heeft. We gaan dus al stapjes vooruit!!! Maar het blijft onduidelijk wat voor jongetje het is, wat hij kan en waar hij vandaan komt.
Al met al alweer een hoop meegemaakt. Het is heel bizar om in zo’n andere cultuur te werken. Het woord ‘steriel’ bestaat hier niet… Maar ik denk ook niet dat de kindjes er gezonder door zouden worden. Iemand zei ‘kinderen worden ziek van hygiene…’ en ik begin dat steeds meer te geloven. Ach ja, wij doen het in NL heel anders, maar hier werkt het ook! Dus, we genieten volop en verwonderen ons over bijna alles…
Nog een paar begeleidende fotootjes, en hopelijk snel tot de volgende keer!! :)
PS: Ik ben nog helemaal fit (incl maag-darm kanaal :p) Een verademing na de vorige keer….
Hele lieve groet,
Corinda
-
24 Oktober 2014 - 16:19
Hanneke:
Fijn om te lezen dat het goed met jullie gaat. Wat alweer een bijzondere verhalen. Veel succes! :-) -
24 Oktober 2014 - 17:21
Marianne:
Heftig hoor! Veel succes en plezier. Liefs marianne -
24 Oktober 2014 - 17:24
Miryam:
Lieve Corinda,
Wat een belevenis!
Leuk om het te kunnen volgen -
24 Oktober 2014 - 18:00
Sandra:
Wow meid wat n verslag! Ik krijg er wiebelknieën van (misschien omdat ik t lees met n nachtdienst hoofd, en je kent mij met nachtdienst hoofd -
24 Oktober 2014 - 18:46
Esther:
Weer super om te lezen Cor! Geniet ervan!! -
24 Oktober 2014 - 18:54
Lieke:
Corrybaaij! heel leuk om te lezen :)!! Wat moet het leuk zijn om weer in Oeganda te zijn!
Niet eens last van wat wij het eerste weekend hadden? Goed bezig!!! ;-)
Ben benieuwd of ze dit versje (ongeveer) daar ook kennen:
Nebale yo, nebale yo, noloelala, kulanchowotsjee ;)! -
24 Oktober 2014 - 20:56
Lia Baaij:
Lieve Corinda,
Wat is het weer mooi om je verhaal te lezen!! We genieten mee hier in holland! Zorg maar goed voor die kleine pukkies! We kijken nu alweer uit naar je volgende blog!
We denken aan jullie en bidden voor de kinderen daar en in het bijzonder voor Thomas en Richard!!
Liefs van Pap en Mam, en je zusjes en broertjes!! -
24 Oktober 2014 - 23:27
Ellystolker :
Wat een mooi verhaal! Genieten jullie er maar van, dat zullen de kindjes ook wel van jullie doen! Liefs -
24 Oktober 2014 - 23:56
Biek:
Wat ontzettend fijn dat je daar zo van betekenis kunt zijn voor die kleine hummeltjes. Lijkt je erg te passen. En de darmen nog helemaal in orde; joechee!
Heb het goed en tot een volgend verslag.
Hartelijks Biek -
25 Oktober 2014 - 10:57
Hetty:
Mooi Cor en ontroerend om te lezen. Fijn dat jullie er een poosje kunnen zijn voor deze kindjes.... -
25 Oktober 2014 - 18:33
Marianne St:
Wat een mooi en dankbaar werk mogen jullie daar verrichten! -
27 Oktober 2014 - 11:54
Ellise:
Wat een andere wereld, en wat een leed waar je mee geconfronteerd wordt. Veel sterkte hoor Corinda, maar geniet er ook van. Dit wordt je gegeven! -
27 Oktober 2014 - 12:03
Rineke:
Bedankt voor je verhaal. Leuk om te lezen.
Zorg maar goed voor die kleintjes.
Geniet er van en veel plezier. -
29 Oktober 2014 - 11:55
Dick:
Hai Corinda,
Leuk bericht meid.
Veel plezier en volhouden! -
31 Oktober 2014 - 15:33
Marjolein :
prachtig Cor!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
